Działania i wydarzenia

Pałac królewski, pozostałość po tyrańskich rządach ostatniego króla, anektowany został przez nową administrację jako siedziba każdego kolejnego Wielkiego Wezyra, jego rady i rodziny panującej. W chwili obecnej, w samym środku wielkiej, wybudowanej z piaskowca konstrukcji, w sali obrad, zasiada Yobelis arp Scharatagos w tradycyjnym stroju, a wokół niego pięcioro mężczyzn. Wielki Wezyr patrzy po każdym z nich, zamyślony, po czym zaczyna snuć swoje plany. Wskazuje palcem na puste miejsca na zalegającej na dużym stole mapie, podkreśla interesujące go nazwy, zakreśla kółka, głośno myśli, rozprawia z doradcami na temat przyszłości pustyni... Jak co tydzień. Od doradców wymaga się pełnej gotowości do udzielenia odpowiedzi na wszystkie pytania władcy, doskonałego przygotowania pod względem posiadanej wiedzy geograficznej, geologicznej, politycznej i gospodarczej. Wybiera tylko najlepszych spośród kapłanów, naukowców i administratorów, którzy mają ten honor zasiadać z nim w jednej sali i przysłużyć się Schoratedze.

Tereny zewnętrzne. Te, które nie należą oficjalnie do mieszkańców Schorategi, a o które żadne inne cywilizowane państwo się nie stara - to one interesują Wielkiego Wezyra, człowieka praktycznego i chcącego oddać swoim poddanym bardziej urodzajne ziemie, pełne oaz, a może i jezior lub legendarnych rzek. Nakazał zebrać gońców i rozesłać ich na wszystkie strony świata, aby zbadali ziemie mu dotychczas nieznane. Równolegle nakazał mędrcom i bibliotekarzom poszukać źródeł na temat ziem obcych graniczących z Pustkowiem Keneańskim, zamieszkujących je plemion i obecnych tam dóbr. Wiele legend przez ostatnie stulecia opowiadali sobie Keneanie, w niektórych może tkwić ziarnko prawdy, a niektóre mogą być tylko fałszywym obrazem dawno minionej rzeczywistości.

Pustkowie Keneańskie to nie są tylko ogromne połacie niezdatnego do wykorzystania piasku, diun i wydm. Są to również skaliste pustkowia, co prawda pozbawione oznak wegetacji, ale nierzadko zawierające w sobie wielkie skarby - wodę, różne złoża i niezwykle przydatny kamień - piaskowiec, z którego budowane są schorateskie miasta-fortece. Grzechem byłoby nie wykorzystać tych wystających z morza skarbców do wydobycia ich sekretów albo ustanowienia kolejnych obozowisk lub osad Schorategi. Wielki Wezyr nakazał pracownikom publicznym i kartografom nakreślić na mapach dokładne położenie wszystkich znanych kamiennych płaskowyżów i równin, aby móc następnie wysłać tam całe karawany wyspecjalizowanych pracowników - architektów, kopaczy i wykwalifikowaną kadrę górniczą, która zajmie się poszukiwaniem kruszców szlachetnych i skarbów podziemi. Nie wspominając już o tym, że wielu dobrych Kenean zamieszkujących pustynię na pewno poszukuje lepszego schronienia niż gorące piaski i na pewno z chęcią osiedli się w bezpiecznych okolicach, gdzie będą mogli schronić się przed samumami, schronią się przed najazdami pustynnych bandytów i będą mogli zarabiać pracując jako górnicy, kowale lub handlarze. Nakazuje się rozpocząć program publiczny sfinansowany środkami z budżetu Wezyratu Schorategi mający na celu doprowadzenie do ufortyfikowania terenów o których mowa, rozpoczęcie wydobycia odnalezionych minerałów i zwiększenie obronności zwykłych osad tutejszych mieszkańców.

Na powyższe działania przeznacza się 200 sztuk złota*. * - cecha władcy: architekt, lepsze efekty i taniej.

Na terenie miasta Schorategi i innych Keneańskich ośrodków miejskich przeprowadza się ochotnicze zapisy do armii schorateskiej. Poszukuje się mężczyzn w wieku od młodzieńczego aż po sprawny starczy, jako gońców i wojowników, obiecując im przy tym zyski a planowanych wypraw wojennych i ziemię za zasługi, a także dobrze opłacany żołd, wikt i opierunek. Urzędnikom nakazuje się przypisać żołnierzy poborowych do stosownych formacji i w razie potrzeby powołać pod broń na dekret Wielkiego Wezyra.