Działania i wydarzenia

Pierwsza połowa pierwszego roku po przelocie złotej komety:

Wygląda na to, że oprócz kłopotów z korsarzami pojawia się również problem z zatopionymi lub rozbitymi okrętami handlowymi. Nie był to nigdy problem wymagający interwencji, bo wszak były to prywatne interesy handlarzy, ale, jak się okazuje, w ciągu ostatniej dekady na klifach północno-wschodniej części półwyspu zaległy dziesiątki tychże. Zapewne jest to wina złego klimatu i tego, że nie każdy umie manewrować swym statkiem tak, jak przedstawiciel prawdziwej floty Republiki, ale pozostaje pytanie - co stało się z tymi wszystkimi drogocennymi towarami na pokładzie owych statków i z samymi kupcami?

Rozkazy Lorda-Protektora zostały wykonane co do joty; okręty floty rodowej Bausta, wyposażone przez samego członka bogatej rodziny kupieckiej, szybko pokazały mieszkańcom małej miejscowości, kto tu rządzi - i już właściwie po dwóch godzinach od pokazania się na wybrzeżu można było mówić o przynależeniu tych terenów do Republiki. Część mieszkańców próbowała skorzystać z okazji i zbiec, ale okręty tegoż bez wytchnienia goniły zbiegów w poszukiwaniu zarobku - pierwsze, co Baust zrobił, było nałożeniem odpowiedniego jednorazowego podatku na mieszkańców za "unikanie podatków". Następnie, zadomawiając się, ustanowił też na wzór miasta Geld odpowiednie regulacje administracyjne, zanim rozpoczął na niewielką skalę akcję kolonizacyjną - w rzeczy samej, skorzystał uprzejmej pomocy z mieszkańców najmniejszej z wysp, która polegała na wprowadzeniu kolejnej regulacji, według której, jeśli chcą zostać na najmniejszej wyspie, będą musieli zapłacić wysoki podatek, a jeśli nie - będą musieli odejść na jedną z pozostałych wysp. Wywołało to co prawda sprzeciw społeczny, ale sam Baust nie był głupi i prędko zrezygnował z pomysłu, znajdując już jednakowoż chętnych na kolonizację. Napisał również w liście adresowanym do Lorda-Protektora, że osadnicy z Geld i Gier byliby na wyspach mile widziani. Na koniec w liście Otto poinformował, że nadał archipelagowi roboczą, administracyjną nazwę "von Baust", najmniejszą wyspę nazwał Runlin, a dwie kolejne, zgodnie z wielkością, Thurin i Ottan.
Wygląda jednak na to, że zanim pieniądze na dobre zaczną wpływać do skarbca Republiki, musi minąć trochę czasu, a administracja musi zostać zreformowana; same zaś wyspy pozostają bardzo rzadko zamieszkane. Największa obfituje w drewno i tereny podmokłe, całkiem niezłe do uprawy ryżu, mniejsza oprócz lasów i wybrzeża jest właściwie w dwóch trzecich pokryta skałami, które można z efektem wydobyć, a najmniejsza jest właściwie tylko, z racji braku ważniejszych surowców, dobrym miejscem na przystanek w czasie drogi na wschód dla handlarzy i siedzibą rybaków korzystających z obecności łowisk.

Von Schwarzenberg miał nieco więcej kłopotów; wraz ze swoją flotą dotarł do Hamronu i z chęcią wywołania popłochu rozpoczął zrazu ostrzał statków stojących w porcie przy użyciu balist. Kilku co odważniejszych marynarzy i kapitanów stawiło mu czoła, większość jednak wycofała się wgłąb miasta. Po abordażu wrogich okrętów i ostatecznym pokonaniu ich właścicieli, Adolf i jego marynarze wraz z żołnierzami-strażnikami zajęli mieścinę; prędko też jej marny Lord-Protektor został prowizorycznie skazany na śmierć i ścięty. W liście, który von Schwarzenberg wysłał Lordowi-Protektorowi Fiehlerowi poinformował go, że oto kolejny fałszywy Lord-Protektor został obalony z jego prawego rozkazu... czy jakoś tak. Sam zajął się formalizacją wszelkiej inicjatywy mieszkańców miejscowości, którzy po pierwszym oporze poddali się woli Republiki Geldgierskiej. Adolf poszedł jednak inną ścieżką niż Baust i miast narzucać na mieszczan ogromnych podatków, w zamian za przyjęcie praw panujących w miastach Geldgieru zaoferował im amnestię; odpuszczenie win za nieopłacanie podatków i szulerstwo. Pozostaje tylko sprawa tych wszystkich portowych kanalii, które mogą rozpierzchnąć się po Republice i siać zamęt, zmniejszając zyski skarbca i napełniając własne kieszenie... Zapewne dwaj magnaci sobie z tym poradzą, ale odgórne dyrektywy Lorda-Protektora zapewne byłyby im mile widziane i zapewne wielce przydatne.

ZYSKI:

+ nowa prowincja oznaczona domyślnie numerem 6 - "Wyspy von Baustów" i zysk w niej wynoszący 25 sztuk złota/półrocze.
+ nowa prowincja oznaczona domyślnie numerem 7 - "Dependencja Hamruńska" i zysk w niej wynoszący 10 sztuk złota/półrocze (z racji braku administracji i ogromnej korupcji)

Von Schwarzenberg poradził sobie na miarę swoich możliwości; nie odnaleziono śladów żadnego osadnictwa na terenach zajętych przez krasnoludów, zajęta zatoka jednak zdaje się być dobrym miejscem pod budowę miasta, być może zresztą uda się znaleźć tam nieco surowców mineralnych. Co do terenów znajdujących się na samej północy półwyspu, również nie było większych problemów z przyłączeniem ich; skaliste wybrzeża udało się obejść dzięki odpowiedniej uwadze i trafić na umiarkowanie dostępne wybrzeże. Wydaje się jednak, że północ półwyspu stanowi pustkowie, na którym nie da się uprawiać ziemi, ale być może uda się tam znaleźć tereny pod pastwiska. Nowe tereny Schwarzenberg włączył do Dependencji Hamruńskiej, czyniąc z niej dumę swojej familii.

Von Baust niemal w identyczny sposób zdobył swoje wyspy; warto jednak zauważyć, że nie dysponował odpowiednią ilością ludzi, przez co zdobyte wyspy (nazwane roboczo "Wyspami Ornolda", włączone jednak do jednostki administracyjnej wysp "Von Baust") okazały się nie mieć wystarczającej ilości rąk do pracy przy budowie osad kolonizatorskich. Powstało ledwie kilkanaście, a cywilizowanie tych terenów, pokrytych w całości dzikimi lasami i pozbawionych wyższych szczytów i związanych z przemysłem wydobywczym sposobów zarobku, jeśli nie zostanie wsparte w jakiś sposób, może zająć kilka lat; spowodowane jest to głównie tym, że większość z osadników uznała za bardziej korzystne układanie się ze znanym Kuttichem i Republikanami. Szacuje się jednak, że odpowiednie działania Bausta mogą wkrótce poprawić tę sytuację.

Kuttich przywiózł na odkryte wyspy ludzi i drewno, spraszając wszystko, co jest tylko możliwe ze stolic(y) i wszelkich innych ziem Republiki; nazwał zrazu swoją dependencję "Archipelagiem Szumowin", z racji tego, kto się nań zebrał. Tereny te wciąż pozostają nie do końca zbadane i chwilowo, oprócz wszechogarniającego zimnego klimatu, niesamowicie mroźnych wieczorów i garstki lasów poza wybrzeżem, przybysze odkryli na niej jedynie zwierzynę łowną.

Inaczej sprawa się miała ze szpiegami i zwiadowcami Republikańskimi - okazało się, że tereny południowej części półwyspu okazały się być zamieszkałe, przez co akcja kolonizatorska nie mogła zostać przeprowadzona. Ominięto jednak dzikie ludzkie plemię zamieszkujące tamte ziemie bez ryzykowania kontaktów z nim, które uznano za niebezpieczne po tym, jak kilkunastu osobników spośród tamtych, zdecydowanie agresywnych, niemal zniszczyło Republikańską grupę zwiadowczą. Zdobyte wyspy i półwyspy na półwyspie (o, ironio?) całkiem nieźle nadają się pod wykorzystanie rolnicze, ale faktycznie - głównym ich zastosowaniem pozostaje pośrednictwo handlowe i usługoświadczenie. Tutaj sytuacja z osadnikami jest ustabilizowana.

ZYSKI:

Wyspy von Baust - +5 sztuk złota;
Dependencja Hamruńska - +10 sztuk złota;
9. Kolonie Republikańskie - +10 sztuk złota;
8. Archipelag Szumowin - +5 sztuk złota;
Cypel - +10 sztuk złota.