Działania i wydarzenia

Pierwsza połowa pierwszego roku po przelocie złotej komety:

Rybackie łodzie zauważone na południowym wschodzie i południowym zachodzie od ziem zamieszkanych przez Verrańczyków! Zwykle nie zapuszczały się tak daleko; oczywiście, wiadomym było, że poza granicami, w rozsądnej odległości, mieszkają inne ludy, ale zdaje się, że dopiero teraz nabrały odwagi. Klimat, według uczonych, sprawia, że niektóre łowiska tracą na wartości względem innych i teraz na południe od Hegemonii znajduje się dość korzystne miejsce do poławiania. Choć obcy skubią je ledwie w małej części, Meristoi, szczególnie włodarze z ziem południowych, zaczynają wpadać na te wieści w nieprzychylne nastroje...

Gdy tylko wieść dotarła do Hegemona, zdecydowano się podjąć natychmiastowe kroki. Z rybakami mają skontaktować się nasi posłańcy i dowiedzieć się skąd pochodzą nieznani rybacy. A gdy już się tego dowiemy - wyślemy tam pojedynczy okręt z naszymi ludźmi, aby bliżej zapoznali się z kulturą, polityką i historią tego sąsiedniego ludu. Oraz oczywiście jego położeniem.

Na wyprawę przeznaczono 50 sztuk złota.

Hegemon przygotowuje się też do rozpoczęcia ekspansji. Ale żeby utrzymać silne wojsko, potrzeba silnej gospodarki a Hegemonia nieco podupadła po ostatnich latach. Najważniejszym towarem jest oczywiście żywność, której duża produkcja wpływa korzystnie na sakwy i żołądki naszych obywateli. Dlatego też Hegemon zdecydował się na rozpoczęcie programu wzmożonego osadnictwa na Vaerti.

Wśród biedoty trzech głównych prowincji prowadzona będzie akcja informacyjna - kto zechce oddać cały swój dotychczasowy dobytek (raczej nie będzie tego zbyt wiele) ten otrzyma od Hegemonii narzędzia, nasiona do uprawy (lub zwierzęta do hodowli) oraz kawałek ziemi na wyspie Vaerti, na której mógłby prowadzić swoją działalność. Oczywiście transport byłby fundowany przez Hegemona a rolnikom którzy osiedlą się na wyspie zostałby przyznany przywilej na mocy którego przez dwa lata nie musieliby płacić daniny.

Zdaniem Rady rozwiązania te pomogłyby poradzić sobie z przeludnionymi miastami na kontynencie i zadowolić biedniejszą część społeczeństwa. Do tego większa ilość produkowanej żywności przekłada się na jej tańszą cenę - a to oznacza że więcej pieniędzy zostanie w sakwach obywateli. Te z kolei będą mogli wydać na towary rzemieślnicze czy rozrywkę. Albo je zaoszczędzą. Na program kolonizacji przeznaczono 150 sztuk złota.


Hegemon zdecydował się też powołać kompanię tarczowników z Tysos. Stacjonować ona będzie przy północno-zachodniej granicy. Na zakup uzbrojenia, pierwszy żołd i wyszkolenie przeznaczono 220 sztuk złota.

---
Za wszystkie działania razem: 420 sztuk złota.

Wyprawa okazała się sukcesem. U wejścia do zatoczki i w głębi tejże zwiadowcy Hegemonii odnaleźli prostu lud pochodzenia Verrańskiego o nieco odmiennej kulturze zajmujący się głównie rybactwem i wypasem kurczaków, kaczek i gęsi. Odnaleziono tam także bardzo niewielkie pola uprawne, ale nie było to akurat szczególnie ważne. Zwiadowcy na drodze rozmów z nieufnymi wieśniakami dowiedzieli się jedynie tyle, że każdą z osad dowodzi raczej niźli włada rada składająca się z jej starszych mieszkańców, każdy jednak żyje swoim życiem - to z pewnością przeczy wszelkiej bardziej zorganizowanej państwowości i centralizacji. Wypad ów oprócz tego, że się sprawdził, spowodował, że stosunki pomiędzy osadami a Hegemonią nieco się ociepliły; chcąc czy nie chcąc, Verrańczycy udzielili kilku rad bardziej prymitywnemu ludowi. Co może nieco zaskakujące, ale lud ów wychowany został w prostej manierze niewiary; wielu mieszkańców wysławiało po prostu znaczenie morza dla człowieka. Na tym też opierała się cała jego kultura.

Wtórna kolonizacja wyspy Vaerti wypadła dość dobrze. Co prawda nie każdego można od razu przekonać, ale wiele osób udało się na emigrację na tąż, pozostawiając w rękach władz Hegemonii swój dobytek w zamian za nadzieję na większe bogactwo. Właściwie dzięki temu po raz pierwszy w okresie siewów większość Vaertiańskich pól lśniła jasną zielenią i brązem pielonej ziemi - okazuje się jednak, że aby wdrożyć się odpowiednio w życie na wyspie, imigranci potrzebują czasu. Zakłada się, że zysk z podjętych działań będzie sukcesywnie rósł w miarę rozwoju wyspy, a szczególnie po dwóch latach, kiedy w końcu wrócą pierwsze daniny.

Kompania tarczowników z Tysos stanęła w pełni sił bojowych na granicy z dziczą; przychylne oko Hegemona zauważyć mogło, że obywatele są z tego zadowoleni, zgodnie z zapisami Karty Telkińskiej. Wygląda też na to, że sam jej twórca poparł obecną politykę Hegemonii - i okazał się być dość wpływową personą, bowiem wpłaty od darczyńców, o które wniósł, pokryły część kosztów jednostki.

- - -

Koszt działań: 420 monet - 70 monet za dofinansowania od darczyńców, w sumie - 350 monet,
Półroczny zysk z wyspy Vaerti - +60 monet (z nadzieją na wzrost),
Nawiązano kontakty z rybakami,
Powołano jedną kompanię tarczowników.

W Radzie wrzało. Każdy mędrzec proponował inny plan działania odnośnie spotkanych osiedli. Czekano tylko na decyzje Hegemona Laertesa, który konsultował się w tej sprawie z następcą tronu, Leudaniosem. Słyszy się też plotki jakoby na obrady na dworze hegemońskim w Tysos zaproszeni zostali też Melchor z Telkis i Fiertes z Hiacyth.

I decyzja  została podjęta dosyć szybko. Podsumować można ją w skrócie - handel, integracja i indagacja. Co to wszystko znaczy?


I. Do osad drogą morską zostaną wysłani posłańcy od Hegemonii a ich obowiązkiem będą rozmowy ze starszyznami osad. Zaproponujemy im wymianę handlową, wybudujemy nawet specjalne faktorie handlowe na ich brzegach - o ile oczywiście nam na to zezwolą. Wygląda na to że ten prosty lud nie posiada bardziej skomplikowanego rzemiosła czy towarów luksusowych co sprzyja za to naszej rozwiniętej gospodarce - to będzie dobry rynek zbytu na nasze towary. Nasi rzemieślnicy zdobędą nowych klientów, a to przełoży się z kolei na ich dobrobyt. A rzemieślnicy którzy są bogatsi oznaczają dla naszych miast większe dochody.. I więcej jedzenia na ich stołach, co oznacza cięższe sakiewki u rolników. Na budowę faktorii (i ich personel, w tym ochronę) ze skarbca Hegemona wydano 50 sztuk złota.

II. Saries i nasz rasowy obowiązek nakazuje nam oświecanie wszystkich naszych krewnych, nawet tak prostych. Dlatego też zdecydowano się na wysłanie do rybackich osad dwóch dużych grup retorów-filozofów, pod kierownictwem Melchora z Telkis i Fiertesa z Hiacyth, którzy będą kierować przedsięwzięciem od strony ideologicznej. Chodzi mianowicie o przedstawienie Hegemonii i jej wartości w taki sposób aby stały się jak najatrakcyjniejsze dla tych rybaków. Niech nabiorą szacunku dla Hegemona i jego krainy a sama Hegemonia niech jawi im się jako ideał. To verrański lud o podobnej kulturze, więc podejrzewamy że słowa naszych najlepszych retorów nie pójdą na marne. Na akcję przeznacza się 50 sztuk złota.

III. Trzecia faza to indagacja. Wraz z kupcami i retorami wyślemy naszych oficjalnych posłańców i mniej oficjalnych wywiadowców. Chcemy dowiedzieć się więcej o problemach tutejszej społeczności, zagrożeniach oraz o ich militariach. Oraz oczywiście tego jak bardzo ich osady są ufortyfikowane, o ile oczywiście są. Także - Hegemon i Rada chcą poznać sylwetki najbardziej wpływowych osób w tych rybackich społecznościach. Na to również przeznaczono 50 sztuk złota.

IV. Rozmowy z naszymi kuzynami to nie wszystko. Hegemon zdecydował się na wysłanie kompanii tarczowników stacjonujących przy granicy na północny zachód, w kierunku domniemanych, najbliższych osad naszego sąsiada. Celem jest rekonesans i badanie terytorium a także likwidowanie wszelkich potencjalnych zagrożeń. Żołnierzami dowodzić będzie Leudanios Tareid - hegemon Laertes liczy że jego syn go nie zawiedzie.

Decyzja o utworzeniu szlaków handlowych pomiędzy Hegemonią a osadami rybackimi przyniosła tej pierwszej warte wspomnienia zyski; warto też wspomnieć, że sami handlarze zostali przyjęci bardzo gorąco, przynosząc nieznane temu ludowi owoce i warzywa, a także zaopatrując go w chleb i wełniane cuda krawieckie. Również filozofowie Verrańscy poczęli odnosić znaczne sukcesy, choć z początku rdzenny lud nie posiadał zaufania dla Meristoi. Wydaje się jednak, że minie długi czas, nim zdystansowany i izolacjonistyczny lud zechce naprawdę wysłuchać nauk tychże w pełnej krasie.
Gospodarka rybackich ludów zyskała; teraz zaczęli śmielej korzystać z łowisk, pokładając nadzieję na to, że propozycja handlu ze strony Hegemonii była gestem przyjaźni.

Co do działań indagacyjnych - niewiele było do obserwacji i dowiadywania się, niemniej jednak zanotowano, że dwie z równo siedemnastu osad rybackich, które powstały na brzegach kontynentu, posiadają rozbudowane drewniane palisady. Trzy kolejne posiadają przynajmniej ostrokół, jedna - rozbudowany system wilczych dołów; reszta zaś stanowiła ciasny zbitek domów nad brzegiem morza. Wygląda na to, że każdą z tych wiosek zarządza "starszy" i rada "starych", albo również "starszych", którzy podejmują najważniejsze decyzje w obrębie ich wspólnoty; starszym największej z rybackim wiosek, Ohhionos, jest Aladeun z tejże miejscowości, wbrew pozorom, mężczyzna w kwiecie wieku i wszechstronnie uzdolniony.

Problemy, z jakimi mierzy się ludność można właściwie zaognić do jednego, najważniejszego - brakuje im w okresach zimowych, gdy mamy do czynienia z nadmierną ruchliwością ryb w łowiskach i zmianą ich pobytu, żywności. Zdarza się też problem z odzieniem, gdyż niewielkie hodowle i myślistwo nie zapewniają odpowiedniej ilości skór.

Zysk:
Podpisano pakt handlowy o wartości 15 sztuk złota z "Osadami Rybackimi",
+ 20 sztuk złota za handel w najbliższym porcie (Tysos)