Ród Szagrenowiczów
Tivar :: Archiwum :: Archiwum :: Państwa dziewiątej edycji :: Rody
Strona 1 z 1
Ród Szagrenowiczów
I. Historia rodu
Szagrenowicze to starożytna dynastia wojowników i rycerzy. Wywodzić się mają od legendarnego bohatera Szagrena, który pokonał w walnej walce smoka Orwynycza. Smok ten do dzisiaj widnieje na sztandarach i tarczach Szagrenowiczów.
Oni sami przez stulecia byli jednymi z wiernych wasali kniaziów Welognicy - jednego z najbardziej zaciętych konkurentów królestwa Vilsarionu. Oba państwa przez wieki toczyły ze sobą wojny, aż wreszcie Welognica została przyłączona przez Iosena I po Bitwie pod Wiosnogrodem - stolicy kniaziostwa. W jej trakcie wybita została większość szlachty welognickiej, a Iosen nie życzył sobie partyzantki ze strony Welogniczan i namiestnikiem krainy uczynił Wasyla II Szagrenowicza. Do dzisiaj Szagrenowiczowie noszą dziedziczne tytuły Panów Wiosnogrodu i Namiestników Welognicy.
Gdy nadszedł Błękitny Przewrót Welognica jako jedna z pierwszych stanęła do buntu i poniosła wiele ofiar na rzecz króla Narela. Wiosnogród został w trakcie wojny domowej doszczętnie spalony, ale później odbudowany. Welogniczanie mieli wkrótce jeszcze bardziej żałować tej decyzji, gdyż ich wiara i tradycje zostały wkrótce naruszone przez Narela, a oni nie mogli nic z tym zrobić. Do dzisiaj welogniccy żercy klną na Groma, Czerna i Weczna by zesłali zagładę na narelskie nasienie.
W trakcie Wojen Obronnych Szagrenowicze bronili wschodnich rubieży przed inwazjami Ludów Stepów. Szło im to całkiem dobrze, a lokalna ludność szybko nauczyła się nienawidzić użytkowników magii. Ówczesny Namiestnik Welognicy, Szagren III Szagrenowicz był jednym z największych fundatorów organizacji Łowców Magów, którzy do teraz operują na jej terenie.
W chwili obecnej namiestnictwo nad Welognicą sprawuje Wasyl IV Szagrenowicz, znany ze swoich surowych wyroków i zmysłu strategicznego. Niewiele o nim wiadomo poza tym, że nienawidzi magów i jest pobożnym wyznawcą boga Groma.
II. Krótki opis terytorium
Zachodnią część Welognicy zajmują stare góry, w których wydobywa się głównie żelazo. Zamieszkują je w większości ludzie, ale swój dom ma tutaj też gnomia mniejszość, parająca się lichwą i alchemią.
Wschodnia część Welognicy to głównie równiny i trochę wzgórz. Mniejszością są tutaj niziołki. Dzięki bardzo żyznym glebom i ciężkiej pracy chłopów, Welognica jest pod względem żywności samowystarczalna.
Dominuje tutaj w zasadzie Stara Wiara Welogniczan. Owszem, jest ktoś taki jak tarialistyczny hierarcha Wiosnogrodu, ale nie wychyla on nosa poza miasto - bo po co, skoro i tak nigdzie poza nim nie znajdzie się wiernych? Tutejsza ludność jest bardzo zabobonna i bogobojna.
Mapa
Tivar :: Archiwum :: Archiwum :: Państwa dziewiątej edycji :: Rody
Strona 1 z 1
Permissions in this forum:
Nie możesz odpowiadać w tematach
|
|